ورزش3

درسی که پرسپولیس به فوتبال ایران داد/ نگاه: علی بیرانوند برای ما مظهر زندگی باش

نگاه: علی بیرانوند برای ما مظهر زندگی باش

در تعریف واژه امید گفته اند «طمع کردن در چیزی که دست یافتن به آن ممکن است».

به گزارش ورزش سه، «زندگی همواره شکافی بین هیچ بودن و همه چیز بودن است ،ماندن در این شکاف ها و زیستن در میانه زندگی و مرگ، تقدیر همیشگی انسان است باید در این میانه زیست و آن را تبدیل به پناهگاه وسکونتگاه انسان کرد» به قول دکتر مهرآیین دوقطبی بودن بیماری انسان نیست بلکه وضعیت اوست «زندگی در میانه افسرده بودن و پر انرژی زیستن واقعیتی است که باید به آن آگاه بود و باید مهارت زیستن در این میانه را آموخت».

شاید داستان قهرمان شدن پرسپولیس در سه گانه امسال پیش از آنکه یک داستان ورزشی باشد یک قصه انگیزشی و الهام بخش باشد. در غروب هفته بیست و سوم لیگ برتر و در فرصت کوتاه هفت هفته مانده به پایان مسابقات، پرسپولیس روی کاغذ شانس چندانی برای قهرمانی نداشت آنها نه تنها باید تک تک بازیهایشان را می بردند بلکه نیاز به منتظر لغزش دو رقیب خود داشتند. سپاهان صدرنشین در هفت بازی باقی مانده خود باید به دیدار ۵ تیم پایین جدول رده بندی میرفت که بازی های به ظاهر آسانی به حساب می آمد و حتی اگر چهار امتیاز هم از دست می داد بازهم قهرمان می شد. از طرفی پرسپولیس باید در سه بازی از ۷ بازی خود جدال های سختی با تیم‌های دوم چهارم و ششم جدول انجام می داد تمام نرم‌افزارهای پیش بینی قهرمانی بر اساس شواهد و قراین موجود شانس پرسپولیس را بسیار پایین ارزیابی می کردند اما به قول لینگس، امید یعنی حرکت بر خلاف شواهد و قرائن موجود.

در غروب تاریک هفته بیست و سوم لیگ، مجموعه اتفاقات، فرصت به ظاهر مشروعی برای بهانه گیری و ناامیدی به تیم یحیی داده بود اما آنها از این فرصت چشم پوشی کردند و مسیر دیگری را انتخاب ردند.سکوت، دست روی زانو گذاشتن و از دل خاکستر برخاستن .پرسپولیسی ها با دوز پایینی از ناامیدی به کار خود ادامه دادند و همین ناامیدی را دژ مستحکم خود کردند.کریچلی، فیلسوف فوتبال دوست می گوید فلسفه از نومیدی آغاز می شود اما با ناامیدی به پایان نمی رسد . در تعریف واژه امید گفته اند «طمع کردن در چیزی که دست یافتن به آن ممکن است» پرسپولیس ۷ بازی لیگ و سه بازی حذفی را برد تا با ۱۰ برد پیاپی قله های سه گانه را فتح کند. شکاف بین هیچ چیز بودن و همه چیز بودن را .البته نقطه تاریکی که در این میان باید به آن اشاره کرد حرکت اشتباه دروازه بان ملی پوش پرسپولیس پس از دربی لیگ بود که باعث رنجش تیم رقیب شد این حرکت اگرچه با شماتت و عدم تایید فوری کاپیتان سرخ ها و سرمربی تیم و در ادامه عذرخواهی خود بیرانوند همراه بود اما در نهایت با اشتباه تاکتیکی سرمربی رقیب و دعوت بی هنگام به انتقام، به ناگزیر تبدیل به نقطه عزیمت ای برای همدلی بیشتر پرسپولیسی ها شد . با این حال آنچه باید درباره اشتباه پرهزینه بیرانوند نوشت این است که از این عبرت باید برای آینده سود جست وبدون هیچ توجیه اضافه ای راه را بر تکرار رفتارهای این‌چنینی بست. علی باید بداند که با دست هایش کارهای بسیار بهتری می تواند بکند و آنچه جامعه امروز ما اصلاً به آن نیاز ندارد اشاره به سر بریدن و قربانی کردن است برعکس اشاره به زندگی باید از سرانگشتان ستارگان ما منتشر شود.

می شود تا سر حد مرگ در زمین مسابقه رقابت کرد اما کمی مهربان تر و انسانی تر.در نقطه مقابل واکنش تماشاگران حریف به یک حرکت دروازه بان ملی هم اغراق آمیز و غیرقابل توجیه بود آنهم در روزی که شاید موضوع مهمتر خداحافظی وریا غفوری بود اما همه چیز تحت تاثیر سمت فحاشی به دروازه بان حریف قرار گرفت.اما در پایان بندی باید چند خط دیگر درباره یک امید دیگر، امید عالیشاه کاپیتان اول پرسپولیس نوشت. او دقایق طولانی و زیادی را در لیگ امسال روی نیمکت ذخیره ها سپری کرد حتی در دربی آخرلیگ هم راهی به زمین نداشت اما بدون حاشیه و صبورانه به تقویت خود پرداخت تا اینکه در روز سرنوشت آزادی، سلاح پنهان سرخ ها لقب بگیرد و ستایش شود.

شاید در فرهنگ لغات فوتبالی نوع دیگری از امید اضافه شود به نام امید عالیشاه!داستان حرکت ققنوس وار پرسپولیسی ها را می توان بعدها در بزنگاه‌ها مرور کرد و به یاد آورد. شاید این داستان در جایی الهامبخش آیندگان باشد چرا که امید در گذشته و خاطرات ما نهفته است .

مهدی نقبایی